Marie-Cécile Moerdijk en haar “zoef-zoef” Quingo scootmobiel. Inclusief video-opname van het interview.
In december 2014 hebben we een openhartig gesprek met operazangeres en radio dj Marie-Cécile Moerdijk gehouden. Zij is voornamelijk bekend door haar carrière als operazangers. Maar Marie-Cécile is meer…
Al zo’n 30 jaar schrijft ze ook boeken en gedichten. Ze draagt zelfs een gedicht voor tijdens haar interview. Het heet: vannacht bleef je bij me. En ik moet zeggen: de tekst is recht voor zijn raap. Marie-Cécile is altijd bezig. Van kleins af aan was ze ook al graag in contact met mensen. Vroeger had ze thuis een eigen studio in de schuur, waar ze ook haar vleugel had staan. Daar ontving ze dan mensen, die altijd zingend de deur uit gingen.
Helaas heeft Marie-Cécile ook tragische levensomstandigheden gekend maar dat kon ze gelukkig compenseren met een – zoals ze zelf zegt – fantastische tegenhanger, namelijk een zaal vol met mensen. Ze heeft tijdens haar zangcarrière wel 80 geboortekaartjes ontvangen van fans die hun dochter ook Marie-Cécile noemden.
Marie-Cécile Moerdijk was een veelzijdige zangeres. Ze zong in vele stijlen. Sommige volksliedjes zong ze zelfs in 40 verschillende talen. Ook trad ze regelmatig op voor radio en tv en maakte ze jarenlang een radioprogramma. Rond de jaren 70 was ze panellid van het populaire NCRV tv-spelletje “Zo vader zo zoon” onder leiding van Gerard v.d. Berg.
Lang heeft Marie-Cécile in Lommel (België) gewoond, waar ze ook stadsdichteres was. In 2014 verhuisde ze naar Tilburg, waar ook dit interview plaatsvindt. Hoogtepunt in haar leven, zegt ze, is het krijgen van een kind. Een van de laatste boeken die Marie-Cécile heeft geschreven, was toen haar dochter 50 werd. Uit nostalgie is ze naar alle plekken terug gegaan waar haar dochter gewoond heeft en op school heeft gezeten, waarop haar dochter zei: “Jij weet nu alles van mijn eerste 50 jaar en ik niets over die van jou. Schrijf nu maar eens een boek over jouw eerste halve eeuw. En dan niet alleen over de leuke dingen maar ook over de nare”. En dus heeft Marie-Cécile daar de hele waarheid in beschreven. De voor haar verrassende conclusie was dat het boek niet alleen over haar eigen eerste 50 jaar ging maar ook over die van haar dochter.
Marie-Cécile Moerdijk rijdt intussen al zo’n 4 jaar op een Quingo scootmobiel. Het is haar “zoef-zoef”. Ze scheurt ermee door de langen gangen bij haar in huis en kan nu alles weer doen wat ze eerst ook deed. Ze is heel enthousiast over haar Quingo scootmobiel. Ze rijdt geen auto meer en kan ermee de stad door; naar vergaderingen en de boodschappen doen. Hij heeft een handig mandje, zegt ze, en hij kan hard en zacht. Haar truc is om hem voordat ze een bocht ingaat, een standje zachter te zetten. Want ze is al eens uit de bocht gevlogen….
Iedereen mag tochtjes maken op de Quingo van Marie-Cécile. Behalve dat het een heel nuttig apparaat is, vindt ze het ook echt een speelding. Ze heeft haar Quingo scootmobiel al aan 2 dames uit haar buurt beloofd, mocht zij zelf “het hoekje om gaan”.
Op de vraag waarom Marie-Cécile gekozen heeft voor een Quingo scootmobiel, vertelt ze dat ze eerst een 3-wieler heeft gehad. Dat was rampzalig! Ze was ermee gevallen op een pad tussen 2 stenen bloembakken. Help, help! Toen heeft ze zich nog eens goed voor laten lichten en kwam daarna uit bij Quingo.
Sindsdien zie je Marie-Cécile regelmatig door Tilburg rond “zoeven” met haar Quingo scootmobiel.
Ze sluit het interview af met de opmerking: “Je kunt zelfs gewoon hallo zeggen tegen mensen die je tegenkomt, ook als je hard rijdt!”
Hieronder kunt u het interview met Marie-Cécile nogmaals in alle rust bekijken!